Centraal in deze bijdrage staan de normen van de Wet beloningsbeleid financiële ondernemingen (Wbfo) voor de vergoeding bij ontslag. Deze normen zijn sinds 7 februari 2015 van kracht en vormen voor werknemers die in de financiële sector werkzaam zijn een aanvulling op de Wet werk en zekerheid (WWZ).
Een van de belangrijkste beperkingen die de Wbfo oplegt is het wettelijke bonusmaximum van 20% van het vaste jaarsalaris. Deze bonusnorm heeft de nodige aandacht gekregen in de literatuur maar tot nu toe zijn de Wbfo-normen voor de ontslagvergoeding relatief onderbelicht gebleven. Daarnaast is Wbfo-jurisprudentie vooralsnog schaars. Wat is de betekenis van deze eisen uit de Wbfo voor de ontslagvergoeding en hoe moeten deze voor de arbeidsrechtpraktijk worden uitgelegd? Wat zijn de gevolgen van niet-naleving en welke sancties kunnen aan de werkgever worden opgelegd? In deze bijdrage gaat Astrid Helstone in op deze vragen. Tevens staat zij stil bij de mogelijke samenloop met de Wwz en de Wet normering bezoldiging topfunctionarissen publieke en semipublieke sector (WNT).
Klik hier voor dit artikel van Astrid Helstone, 'Normering van ontslagvergoedingen in de Wbfo', ArbeidsRecht 2016/90.