Gelijke beloning en jaarverslaggeving

Article
NL Law

De afgelopen jaren is een tendens waarneembaar waarbij van ondernemingen wordt verwacht om over steeds meer diverse onderwerpen verantwoording af te leggen. De focus ligt daarbij met name op niet-financiële aspecten van verslaggeving, meer specifiek op de verplichting van ondernemingen om in toenemende mate te rapporteren over milieu, sociale en governance (ESG) factoren. Hieronder kan ook de kwestie van gelijke beloning worden geschaard.

De regels op het gebied van remuneratie, en de verslaggeving daarover, zijn voorgaande jaren voor beursgenoteerde vennootschappen aangescherpt. Het belang van transparantie over de wijze van beloning van bestuurders en commissarissen is – onder meer – naar aanleiding van maatschappelijke ophef over de hoogte van bestuurderssalarissen op de (politieke) agenda gekomen, en daar staat het nog steeds. Zo moet het bezoldigingsverslag een vergelijking bevatten tussen het salaris van een 'gemiddelde werknemer' en de bezoldiging van bestuurders. De discussie over beloningstransparantie spitst zich nu steeds meer toe op de verhouding en verschillen tussen de beloning van mannen en vrouwen. Deze discussie is onlangs weer aangewakkerd na de publicatie van Eurostat met de meest recente cijfers over de loonkloof in de Europese Unie. De resultaten liegen er niet om: in 2021 lag het bruto uurloon van vrouwen in de Europese Unie gemiddeld 12,7% lager dan dat van mannen. In het streven naar gelijke beloning is verantwoording en transparantie van groot belang. Er is daarom ook een rol toebedeeld aan (jaar)verslaggeving.

In deze bijdrage zet Loes van Dijk uiteen op welke wijze gerapporteerd moet worden over gelijke beloning. Daartoe gaat zij allereerst in op de verslaggeving over beloningen in zijn algemeenheid. Daarna behandelt Loes de verslaggeving over gelijke beloning, met een focus op genderverschillen in beloning. Zij besteedt aandacht aan bestaande verslaggevingsverplichtingen op dit gebied en aan wet- en regelgeving die nog in de pijplijn zit. Daarbij zijn met name op niveau van de Europese Unie ontwikkelingen waarneembaar die relevant zijn voor het onderwerp gelijke beloning, zij het onder de bredere noemer van 'duurzaamheidsverslaggeving'.

Loes concludeert dat hoewel de huidige wet- en regelgeving slechts summierlijk verplichtingen bevat voor verslaggeving over gelijke beloning, de ontwikkelingen op dit gebied daar langzaamaan verandering in lijken te brengen. Dat is een stap in de goede richting. Door middel van verslaggeving kan namelijk beter zicht worden gekregen op dit onderwerp.