De beperking van indexering volgt vaak uit het indexeringsbeleid, dat indexering bijvoorbeeld afhankelijk maakt van de financiële middelen of een bestuursbesluit van het pensioenfonds, Maar wat te doen indien het bestaande beleid onvoldoende ruimte bidet. Dan is de vraag of de pensioenuitvoerder of werkgever ook bevoegd is om niet alleen het bestaande beleid strikter toe te passen, maar dat beleid aan te passen en eerdere indexeringstoezeggingen te versoberen.
Het gaat in dat geval om aanpassing van arbeidsvoorwaarden in de verhouding(en) tussen werkgever, werknemer en pensioenuitvoerder, waarbij de positie van gewezen deelnemers en gepensioneerden de aandacht trekt. Kan hun positie alsnog gewijzigd worden? Recente rechtspraak waarin werkgevers regelingen voor ex-werknemers wilden aanpassen, werpt (op)nieuw licht op deze vraag. Reden om in dit artikel de mogelijkheden te onderzoeken tot aanpassing van pensioenindexering, in het bijzonder voor inactieven. In welke gevallen is aanpassing mogelijk, door wie en met inachtneming van welke normen? Hierbij dient onderscheid te worden gemaakt tussen aanpassing door de pensioenuitvoerder en de werkgever. Mede op basis van recente rechtspraak blijkt dat deze aanpassingsmogelijkheden behoorlijk ruim zijn. In die zin zijn ook gewezen deelnemers en gepensioneerden hun indexatie lang niet zeker.